نمونه کارهای زشتت رو نشونم بده
دوستانی که چند ماه پیش یا پارسال دوره طراحی تجربه کاربری (یو اکس دیزاین) رو تموم کردید و هنوز پورتفولیو نساختید می‌دونستید من چقدر دوست دارم پورتفولیوی زشت شما رو ببینم؟
شاید تعجب کردید که چرا چنین گفتم زشت! 😐 اجازه بدید توضیح بدم!
دنیای دیزاین و مخصوصا یو اکس پر از طراحی‌های زیبا و بی نقص و آد‌م‌های خوشگله و ما وقتی می‌خواهیم شروع به ساختن نمونه کار کنیم اغلب اعتماد بنفسمون مثل یک توپ پنچر میشه. گاهی از این حس که من به اندازه کافی کار بلد نیستم دستمون به کار نمیره و گاهی هم حتی از اینکه خودم رو دوست ندارم یا به خودم باور ندارم و به همین دلیل میل و انگیزه شروع و ادامه دادن رو ندارم.
می‌دونیم که وقتی درگیر کمال‌گرایی و عدم اعتماد به نفس باشیم هرگز پورتفولیو رو تکمیل نمی‌کنیم و همیشه در حالت شروع‌نشده، نیمه کاره یا ناقص باقی می‌مونه. حالا بیایید به یک طراحی یا محصول واقعی یا دیجیتال یا حتی موجودات زنده فکر کنید. هر چیزی باید اول ساختار اولیه رو داشته باشه تا بشه براش شکل و رنگ و جزئیات ساخت. تا وقتی که اسکلت اولیه‌ی یک کیس استادی رو ننویسیم (اسمش رو می‌گذاریم نسخه‌ی بی‌صورت یا زشت) می‌تونیم روی خوشگل کردن یا اصلاحش فکر کنیم؟ قطعا خیر. وقتی می‌گم پورتفولیو زشت یعنی اینکه دوست دارم یک چیزی به نام کیس استادی نوشته باشید حالا هرررررچقدرررر هم که ساده یا اولیه یا ابتدایی و زشت باشه!
ازتون می‌خوام که هدفتون رو این بگذارید که من باید یک کیس استادی زشت آماده کنم! که ساختار اولیه رو داشته باشه. فقط به استخوان‌بندی و ساختار کلیش فکر کنید. فقط روی نوشتن بخش‌های اصلی و آماده کردن چند تصویر ابتدایی و ساده تمرکز کنید. نه به رنگ و فونتش فکر کنید نه به اینکه کجا باید آپلودش کنم و چطوری کارم رو ارائه بدم. با این کار هم بار سنگین استرس و عدم اعتماد بنفس رو از روی دوشتون برمی‌دارید و هم راه‌های فرار و بهانه‌های تنبلی رو به روی خودتون می‌بندید. به خودتون بگید شاید قیافه خوبی نداشته باشه ولی باید به این موجود اولیه شکل بدم و درش روح بدمم.
وقتی که یک نمونه اولیه ساختید حالا یک محصول دارید که زنده است. خوشبختانه برخلاف مجسمه‌سازی و هنرهای سنتی، حالا شما در دنیای دیجیتال این امکان رو دارید هر چقدر که دلتون میخواد اصلاح و یا خوشگلش کنید. موهاش رو رنگ کنید. فونت‌هاش رو عوض کنید. یا لباس نو براش بدوزید. و روی پلتفرم‌های مختلف امتحان کنید و ببینید کجا می‌خواهید کارتون رو ارائه کنید. حتی میتونید استخوان‌بندیش رو تغییر بدید. مهم اینه که دیگه شما یک کیس استادی دارید. و این کیس استادی به همراه یکی دو کار دیگه پورتفولیو شما رو تشکیل میده.
حتی میتونید با این نسخه اولیه شروع کنید به درخواست شغل دادن و مصاحبه کاری — که خود من کردم و این بیشتر بهم انگیزه می‌داد که هر روز روی اصلاح نمونه کارهام وقت بگذارم و روز به روز بهترش کنم. همه ما نیاز به یادآوری داریم که همه کسانی که امروز قشنگترین و خفن‌ترین پورتفولیوها رو دارند روزی از یک پورتفولیوی ابتدایی و زشت شروع کردند. پس اجازه ندیم که دور بودن مقصد ما رو ناامید کنه.
چیزی که من و باقی دوستاتون و البته معلم شما رو خوشحال می‌کنه اینه که ببینیم از انفعال و تردیدی که توش گیر کردید درآمدید و قدم اصلی یعنی شکل‌دهی به کیس‌استادی‌ها رو برداشتید. این که ببینیم یک نمونه کار ساده و اولیه ساختید که بیشتر اعضای بدن یک کیس استادی رو داره. شاید مثل یک نوزاد که تازه به دنیا اومده زشت باشه🥹 ولی یک پورتفولیو بالقوه زیباست! هیچ‌کس از هیچ مادری توقع نداره که بعد از طی دوره نه ماهه بارداری یک فرزند ۱۸ ساله زیبا و بی‌نقص به دنیا بیاره. شما هم از خودتون چنین توقعی نداشته باشید. مثل مادری که توی نوزاد نحیف و چروکیده‌اش یک جوان رعنا و زیبا رو می‌بینه که قد کشیده و نگاه‌ها رو با خودش می‌چرخونه. هدفتون رو این بگذارید که چیزی خلق کنید. 😍
پورتفولیو زشتت رو بساز. مطمئن باش بعدا خوشگل میشه. ❤️
